Bugün Ölmeye Halim Yoktu

Sokaklar islakti gene. Ben yokken aglamistin besbelli.. Valizinin
renginden konustular kahvede gulerek. Kulagimin tekiyle dinledim diger
tekini tikayip. Anlamsiz buldular, gulduler, guldum,gulduk... Galata' da
insan tutan istavritler gördüm, hey! Cocuklar koparan gonca cicekler.
Yürüyenlere tüküren kaldirimlar, oturma odalarina çöp atan bir umman
gördüm oysa bugün... Uzaktan da olsa deniz görmek istedi ruhum,
samimiyetsiz asklarin yasandigi sahillerden ziyade... Sirtakiler taverna caldi.
Gözümün önünde trafik kaza yapti, 2 araç agir yaralandi. Gokyuzune yagmur
yagdi dur durak bilmeden. Yoruldum, cok yoruldum.. Dik yokuslardan
indim yukari dogru. Ve yokus asagi tirmandim yanaklarimdan alnima cikan
terimi silerek. Etrafimda bulut kumeleri, agladi aglayacak.. Sadece 3 tane
araba gordum yollarda, sadece 3 ayri yöne giden... Sonra birden 9
siddetinde sallandi gökyüzü ve bütün yildizlar dökuldü güpegündüz.. Gece
karanlik olacakti ve gemiler belki daglarla carpisacakti. Belki sabah
olmayacakti. Yönsüz, yordamsiz, yolsuz, isiksiz ve hepsinden öte sensiz bir
gece.. Sanirim aglama sirasi bendeydi bu gün.. Ama gûlüyorduk kahve
adamlariyla. Aglamak mi? ? ? Bu gün ölmeye halim yoktu..