Bugün öğretmenler günü....
Kutlamak içimden gelmiyor.Neden mi? Sevgili öğretmen arkadaşlar,affınıza sığınarak bir öz eleştiri yapmak istiyorum...Emekli olmuş,emekli olduktan sonra vatanından binlerce kilometre uzağa gitmiş biri olarak...
Bir öğretmenin emekli olması mümkün mü...Yaşayanlar bilir bunu.Öğrencilerini bırakmanın insanın içini nasıl acıttığını...Ama tesellin olur yetiştirdiğin o gencecik bedenlerin ideallerini gerçekleştirdiklerini görmek.Onların seni telefonla aradıklarında ses tonlarında ki mutlu ve gururlu imayı hissetmek..
İdealine kavuşmuş olanlardan biri,bir kaç yıl sonra arar sizi.
-Hocam,nikah şahidim olur musunuz? Der.
Siz,seve seve gidersiniz ülkenin öbür ucundaki düğüne...
Ya ideallerine ulaşamayanlar...Huzursuz, hüzünle dolu bakışlarını kaçırırlar gözlerinizden, karşılaştığınız sokakta,alış veriş merkezinde,lokantada...Üzülürsünüz,hemde bir ana yüreği kadar hassas yüreğiniz kanar,kanar da elden ne gelir...
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.