Bugün öğretmenler günü....

Bugün öğretmenler günü....
Kutlamak içimden gelmiyor.Neden mi? Sevgili öğretmen arkadaşlar,affınıza sığınarak bir öz eleştiri yapmak istiyorum...Emekli olmuş,emekli olduktan sonra vatanından binlerce kilometre uzağa gitmiş biri olarak...
Bir öğretmenin emekli olması mümkün mü...Yaşayanlar bilir bunu.Öğrencilerini bırakmanın insanın içini nasıl acıttığını...Ama tesellin olur yetiştirdiğin o gencecik bedenlerin ideallerini gerçekleştirdiklerini görmek.Onların seni telefonla aradıklarında ses tonlarında ki mutlu ve gururlu imayı hissetmek..
İdealine kavuşmuş olanlardan biri,bir kaç yıl sonra arar sizi.
-Hocam,nikah şahidim olur musunuz? Der.
Siz,seve seve gidersiniz ülkenin öbür ucundaki düğüne...
Ya ideallerine ulaşamayanlar...Huzursuz, hüzünle dolu bakışlarını kaçırırlar gözlerinizden, karşılaştığınız sokakta,alış veriş merkezinde,lokantada...Üzülürsünüz,hemde bir ana yüreği kadar hassas yüreğiniz kanar,kanar da elden ne gelir...
Birgün sizi arar,onlardan biri.
-Hocam,bir kız var, evlenmek istediğim.Ailem karşı çıkıyor.Kızı gelip,ailesinden siz ister misiniz? Der.
'Ona,istediği hedefe ulaşmasında yardımcı olamadınsa bari sevdiği kızla bir yuva kurmasında yardımcı ol.' der içindeki ses.Sonra seve seve ona analık-babalık yaparsınız...
Düşünürsün bu gençlerin hedeflerine ulaşamamalarında benimde bir suçum var mı diye...(Elimden geleni yaptım dersin.yapmışsındır da.) Ama diğer taraftan üniversite bitirdiği halde iş bulamamış işsizler ordusuna bakar;
-Benim suçum deyil ki.Okuyanlarda iş bulamıyor.Bulanlarsa aldıkları eğitimlerinden çok farklı iş kollarında çalışıyorlar.Bu yönetimin suçu.Bari yıllarını heba etmemiş. Diye teselli bulursunuz.Sonra ülkenin gidişatına bakar, hayıflanırsınız.Büyük önder MUSTAFA KEMAL ATATÜRK ün Cumhuriyetin öğretmenleri için söylediği sözleri sıralanır usunuzda...
'Öğretmenler! Cumhuriyet sizden, fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür nesiller ister.
Eğitimdir ki bir milleti ya hür, bağımsız, şanlı, yüksek bir topluluk halinde yaşatır; ya da milleti esaret ve sefalete terk eder......' Daha nice sözlerini düşünürken yüreğin volkan olur yanar...Atalarıyın canla,başla aldığı toprakları, senin yetiştirdiğin nesil masada kaybettiği; yada para ile sattığını için kahrolursun.Olmalısın da! Yeni dünyanın,yeni sömürü düzeni içinde senin ülkende ya sömürge olmaktadır yada sömürge olmuştur...Sen bunun farkına bile varamadan her şey el değiştirmiştir.Bunu kendine bile söylemeye korksanda, gerçekçi bir öğretmen olduğun için iğneyi önce kendine batırman gerekir.Canın en çokta buna yanar...İğnenin acısı değildir canını yakan...Bu acı; bu oluşumda,ülkenin bu hale gelmesinde seninde payının olduğu gerçeğidir...
Demek ki bizler; ATATÜRK ün,Cumhuriyetin öğretmenleri,görevlerimizi gereğince yerine getirememişiz.Ülkenin geleceği,gelecek nesil bizlere emanet edildiği halde biz yeterince görevimizi ifa edememişiz ki,ülkemiz bugün bu durumda.Biz atalarımızın,ULU ÖNDERİMİZİN ideallerini gerçekleştirememişiz ki... Neyi kutlamalıyım o zaman neyi! ?
üzgünüm...Üzgünüm atam,senin gösterdiğin hedefe 87 yıl geçtiği halde ulaşamadığımız için.

RAHMAN VE RAHİM OLAN YARATAN TÜRK MİLLETİNİ KORUSUN.