Bugün Mavi Şiiri - Habibe Merih Atalay

nedenini bilmediğim
bi an gelip geçiveren
bi duygu -asla- aleve dönüşemeyecek
bi ateş kıpısı hevesleri kursakta bırakan
tutuşturamadan sönüveren bir iç kıvılcımı
öylesi bir ışık huzmesi ki yakmadan
kavurmadan tutkuyla savurmadan
yakıldı ve söndürüldü sanki
bir el tarafından…

biriken bu dibimde..
dipten dibe… adı mavi kondu
…içimin eli tarafından.

bir eli varmış içimin demek
içimin de uzuvları oluşmuş
çoktan, epeydir ve bunun farkına
yeni vardım. adını koydum. mavi.
şimdi şu an! birlikte. birlikte uyandık
içim ve ben mavice -ilk kez- hatta
biraz önce. biriken bu dibinde.
dipten dibe. adı
mavi olanın.

bu yazılanların
yazdıklarımın
ne kadarına güvenilir? Mavi.

güvenir mi buna, bunlara…
dahası bana ve mavi’ye?
güvenilebilir mi…

ben. ben ki, bu alt tarafı harflerden oluşmuş
kısıtlı düşüncelerin bir ar-ADA-lığında
Türkçe lügatli kelimelerden kurulmuş sözlerle..
her şeyim… mavi… ve her şeyimle mavi…
tümüyle gelip geçiciyken sadece ANLIK mavi
–bir anlıkken– kime nasıl güven duyurabilir
ve ne verebilirim sadece cümlelerle?
maviyle başlayan… masmaviyle
bitecek olan..

biriken bu dibimde.
dipten dibe. adı konulmuş bi kez. mavinin.

ben buradaydım desem de
işte ben -tam da bu noktada bulundum
ve vuruldum- desem de mavi’ye
yine de öyle zor ki inandırmak
-varlığıma- maviliğini maviliğimin
maviliğine.

ufak, küçük bi keyif algısıydı hepsi varlığımın.
neden bilmiyordum geldim geçtim. silindim.
maviş maviş…

belli belirsiz bir izim varla yok arası
bi kokuyum sadece bir yanık koku -belki – gibiyim-
mavide belli belirsiz.

biriken bu.
dibimde.
dipten dibe. adını koydum.
mavi’nin

****

ben, ne demeye…

bırak..

bırak su yolunu bulsun

kapansın santraller

su yolunu bulsun

iç. mavi. iç.

senin günün bugün
senin doğduğun gün
bu gün senin…