Bugün Fırat'ım Ben. Şiiri - Mahsum Güneş ...

Bu gün Fırat’ım ben
Özlemlere akıyorum…
Ayrı kalmış kalplere
Umuda …
Umuda akıyorum ben,
Ateşi hiç sönmemiş yüreklere…
Her çaresizliğe rağmen yanan
Özgürlüğe susamış tutsak bedenlerde.
Ama onların sadece bedenleri tutsak
Çünkü onların
Onların kalpleri ve fikirleri
Hiçbir zaman tutsak olmayacak.
İşte ben böyle özgür bir kalp,
Ve sönmeyen umut ateşimle akıyorum…
Dicle’ye
Sana
Şatt’ül Arap’a…
Akarken Halepçe`ye uğruyorum
Halepçe kan içinde
Yara içinde
Hayır…!
Vicdansızlık içinde…
Boğuluyor…
Sarmaya çalışıyorum yaraları
Ama nafile…
Çünkü oradaki çocukların kalbidir
Asıl yaralanan ve kanayan…
Saramıyorum…
Avuçlarıma sığmıyor minicik yürekleri…
Ama saramamamın nedeni
Yüreklerin minikliği değil
Yaranın büyüklüğü
Unutmayacaklar bu yarayı o çocuklar…
Ben de unutmayacağım…
Çünkü sen de benim kalbimde açtın
O yarayı…
Kendi yaramı da saramıyorum,
O çocukları gördükçe…
Yaram büyüyor…
Dersim`i hatırladıkça yaram büyüyor,
Maraş`ı
Zilan`ı
28 Mart’ta Amed’i…
Darağacında ki Seyid Rıza`yı,
Etrafa saçılmış paramparça bedeniyle
Ceylan`ı…
Halkı gibi ezilmiş Uğur’u
Yaram gittikçe büyüyor…
Ama yine de akmaya devam ediyorum…
Ben hep akıyorum da,
Bir Dicle’ye kavuşamıyorum…
Bir Dicle…
Bir gün geçersen kıyımdan,
Elini uzat bana…
Buluşalım Şatt’ül Arap’ta
Kim bilir kavuşurum sana…
Ben tek yapamam ama
Sen olursan belki kapanır
Bütün yaralar…
Ağrılı geçmez akşamlar…

21.09.2010