Bugün doğum günümdü, bugün olsun yanımda
Sevdiklerim, dostlarım, seviyor sandıklarım
Yoktu ki andıklarım!
Bugün ömür hanemden sessiz sedasız bir gün
Gitti
Çalı dibinde bitti!
Bugün doğum günümdü, bugün çok şey anladım
Bir ben bir benden öte özüm ile yalındım
Bugün biraz alındım!
Bugün hassas zamandı
Kuşandı yaldızıyla, yalan
Yine yamandı!
Bugün doğum günümdü, içimde bir tuhaflık
Hüzün değil gam değil, sevinç değil şan değil
Bende mi yine saflık?
Bugün serçeler sessiz, kelebekler nefessiz.
Ah! Bu türkü de nesi? Cayır cayır ciğerim
Bu titreme, bu ayaz....Mor’ a çaldı renklerim
Ben sizleri çok sevdim! Sevmemiş miydiniz siz?
Bugün doğum günümdü. Esasen düğünümdü
Her yer coşku içinde” diyebilseydim keşke!
Bugün yıldızım söndü!
17 Kasım- Antalya/ Refika Doğan
not: bugün doğum günümdü ve ben, siz dostlarımla paylaşmak istedim bugünü. yüreğim öyle dedi, özüm öyle istedi, naçizâne...
Siz değerli dostlarımın, güzel insanlarımın; bitimsiz sevgi ve saygıyla dolu, gök kuşakları gibi rengarenk olsun yaşamı, mutluca...
Refika DoğanKayıt Tarihi : 17.11.2011 15:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her sabah; bir daha, bir daha aynaya bakarız.
Sanki kendimizi hiç görmemiş gibi, tanımıyormuş gibi…
Yoksa kendi yüzümüzü unutur muyuz endişesi içinde olduğumuzdan mı?..
Her ne sebeple olursa olsun, bakarız işte.
Sanırım, biraz da “Acaba bugün nasılım? Daha mı yaşlandım? Düne göre daha mı farklılaştım?” gibi soruların cevabını yüzümüzde, gerçeğimizde görme endişesi de olabilir, bu her gün her gün bakışlarımızın sebebi.
Elbette yaşlanıyoruz.
Bu yüzden değil mi, bütün endişelerimiz… Bu yüzden değil mi, “gelecekte ne olacak, nasıl yaşayacağız yarınımızı?” sorularının cevabını arayışımız?
Gelecek için aranan bir cevap.
Yarınlarımızı bugünden görme arzusu ve belki de şimdiden, gelecek adına alınabilecek tedbirlerin neler olabileceği düşüncesi…
Yıllar, her bir günümüz gibi geçiyor.
Geriye baktıkça, günlerimizi sanki sayacakmışız gibi geliyor insana.
Yarım asırlık bir ömür. Kök salmış bir çınar gibi. Neden bir çalı dibi olsun sanki…
Yaşadığımız düne kızmıyoruz, isteyerek veya istemeden de olsa yaşadığımız bu güne de kızmıyoruz. Çünkü varız ve yaşıyoruz. Her anın, her saniyenin tadını çıkartabiliyor muyuz? Zevk alıyor muyuz? Eğer ruhumuz bedenimize ağır basmıyorsa o günümüzün hafifliği zaten bize fazlasıyla yeter.
Doğum günlerimiz; ağlayarak dünyaya “merhaba” dediğimiz o ilk andan itibaren, farklı bir âleme gelmenin heyecanını, tuhaflığını, sanki yalnızlığını yaşamaya alışmamız gerektiğini bilmemiz için bir işaret.
Etrafımızdaki o gerçek veya sahte gülüşler, heyecanla titreşen gönül tellerinin “Ah canım”ları, sevgiyle tebessüm eden yüzlerdeki mutluluk izleri… Konuşmalar, gürültüler ve bebeğin ağlamalarıyla ses vermeleri…
Annenin sükûnet veren, huzur veren kalp ritminden uzak, ama sımsıcak bakışlarının ve o enfes nefesini sıcaklığıyla saran anne kokusuna bürünerek kendine açılan yepyeni kapıdan ilk içeriye giriş.
Doğum günümüz…
Gelişimiz…
Bir yıldız gibi var oluşumuz…
Yıldızınızın parlaklığı bahtınızın güzelliği olsun…
Dost kalplerin, can yüreklerin, insan gibi insan olmayı başarabilenlerin doğum günlerini candan kutluyorum.
Bu güzel şiiriniz için sizi tebrik ve takdir ediyorum, Refika Hanım.
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun.
En derin sevgi ve saygılarımla.
Dostça ve sağlıcakla kalınız.
29 Kasım 2011
Hikmet ÇİFTÇİ
TÜM YORUMLAR (6)