Otuza üç kala…
Kalabalık yalnızlığım benin,
Koynumda büyüttüğüm…
Büyümeye boy verdiğim hüznüm…
Oy benim kimsesizliğim…
Gerisi yok,
Ötesi ne ola ki kırgınlıklarımın….
Anne sen bilme ama!
Bugün benim doğum günüm…
En küçüğünün bugün,
en büyümekli hali…
Ama sen yinede bilme…
Otuza üç kala…
Bağışlanmış tüm aldanmışlıklarım,
Beni saran ağrılarım…
Uçurum diplerine dolmuş,
İnciler saflığında gözyaşlarım,
Sevinci teyir geçen umutlarım…
Unutulmuşluklarım..
Bula bula seni en belalı başım…
Oy benim yirmi yedi yaşım…
Derler ki acılar büyütür…
Yine de sevinçlerim bilmesin de,
Bugün benim doğum günüm…
Otuza üç kala;
Koynumda yar ettiğim yaralarım…
Ve seni,
Ve sizi hiç yazmıyorum
Sevgili sevdiklerim…
Çünkü bugün benim…
Çünkü bugün ben yalnız ve yalnız,
Ki hep böyle yalnız sizinleyim;
Otuza üç kala…
Siz yine de bilmeyin…
15 şubat 2007 ist. LaL
Aysel ZengingülKayıt Tarihi : 15.2.2007 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kalabalık yalnızlıklarda bürünülen en tuhaf anlar bunlar... çoğul ve tekil... kör ve görür.... herşey ortadadır artık...insan kendine dönünce anlar, kendi hallerini...
DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN
Sevgiyle kalın
TÜM YORUMLAR (4)