Elliyi devirdim dört sene oldu
Zaman denilen şey yüzümde çizgi
Eğrisi doğrusu ne çabuk doldu
Çalarken uzakta nihavent ezgi
Her nota yaşamı anlatır gibi
Hem çaldı ağlattı hem de güldürdü
Raflarda gizlenmiş son satır gibi
Kendi efkârında beni öldürdü
Ne çok şey yaşattı hepsi de hiçti
Doldurdum elekten geçen günleri
Bir yudum su gibi ömrümü içti
Kâr saydım felekten geçen günleri
Sonuna geldikçe hızlandı zaman
Akrebi düşmandı yelkovan hain
Nedense her saat nazlandı zaman
Güneşi gösterip şu kovan hain
Birkaç mum dikeyim üflemek için
Düğüne ne kaldı haydi şerefe
Fırsatım olmadı öf demek için
Yarın ölüm günü artık arefe
Bir beden içinde garip misafir
Bir varmış bir yokmuş bitti desinler
Ne altın ne gümüş ne yakut safir
Şiirler bırakıp gitti desinler…
Kurtbey / istanbul
Niyazi TuncerKayıt Tarihi : 6.2.2014 02:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kurtbeyce

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!