Bugün de ölmedim anne Şiiri - Lokman Demir

Soytarısı olduğum kalemimde ağlamaya yüz tuttu
Sürgün heceler fısıldıyor geceye,
Kelepçelenmiş duygularla usul, usul sokuluyor sayfaya
Dört yanını korkular sarmış,
Sus diyor, kifayetsiz çığlıklarla
Kara yaşlarıyla, dikenli buseler konduruyor sayfaların bağrına
Ben gibi, serkeş zamanlara yelteniyor, yeniliyor
Yar/gısız, infazlarda çekiyor ipimi
Ben seçmedim, bu kara yazgılı sevdayı
Ben seçmedim,
İsyana yelken açan duygularım törpüleniyor ansızın
Sonra büküyorum boynumu çaresizde
Kader diyorum, yaşanılması, kaçınılmaza boyun eğiyorum
Kader diyorum, yine yapayanlız kederlere bürünüyorum,
Çaresizce su/suyorum, kuruyan dudaklarımla
Anlayacağın anne, yorgun sabahlara uyanıyorum ben artık
Her gün, yüreğimde geceye bürünür
Uykudan mahkum saatlerde tavana aşık turnalar konuyor
Ben susuyorum, onlar ağlıyorlar,
Dışarıdan bir kasetçiden içimi acıtan nağmeler geliyor kulağıma
''Bugün de ölmedim anne''