Bugün Bir Kelebeğe Aşık Oluyorum.

Her gün kendimde yeni duygular keşfettiğimi mi sanıyorsunuz..?
Bende isterdim gerçekten..
Güzel şeylerin çabuk tükendiği bir dünyada,
ihtiyacım olan şey budur belki de..
Her gün aynı acıyla uyanmak bir sabaha ve güneşi aldatmak bir dolunayla..
Beni bir canavara mı dönüştürdü sanıyorsunuz?
Keşke...
Belki o zaman her sabah bulutların şekli beni oyalamazdı.
Alı koyamazdı beni linç etmekten anıları..
Umut denen şeyin koynunda fingirdeşen hayallerimden yorulduğumu itiraf etmeliyim..
Bilmenizi istediğimden değil yanlış anlamayın..
Sadece belki biraz içim rahat eder sandım..
Ama rahat bilmediğim bir kelime..
O yüzden bir cümle içinde kullanamadım.
Dolaylı anlatımları hep sana hayatımın..
Bıktım mı?
Hayır çok alıştım aslında..
Bir kelebeğe benzettiğim günden beri ruhumu,
Daha özgür hissediyorum..
Her sabahın doğurganlığına bir gönderme yapmadım aslında..
Yine yanlış anladınız..
Uçmak özgürlük demek sanıyorsanız eğer,
Büyük bir yanılgının içinde bir kaşık suda boğulacağınıza adım gibi eminim..
Ve kimse özgür olmak istemez aslında..
Sadece istediklerini gerçekleştirdiği kadar özgür hisseder.
Ya kelebekler?
Ne kadarını sığdırabilirler?
Bir ışığın etrafında pervasızca uçarken,
son kez aydınlığı görmek mi istedikleri?
Yoksa sonsuz karanlığa biraz ışık serpmek mi?
Her gün yeni duygular keşfettiğimi sanıyorsunuz biliyorum.
Ama her gün yeni günahlar işleniyor ruhuma..
Bugün bir kelebeğe aşık oluyorum.
08122013 —