Bugün bende bir haller var

İçim içime sığmıyor, dedi iç sesim
Ve haykırdım neden sonra "Bugün bende bir haller var"
Toprak eskimiş ayağımın altında
Uçurumlar dökülüyor saçlarımdan
Kaburgalarımdan geçiyor sarp kayalıklar
Bugün bende bir haller var 
Çekiliyor ruhumdan gülüşlerim
Göbek taşımda incecik bir sızı var
Sevince mutluluğa en çok da mutluluğa gebeyim

Yüreğimin sancısıyla doğuruyorum mutluluğu,
Bütün duvarlar konuşuyor bugün,
Bütün çıkmaz sokaklarda bekleyen sevda topluluğu!
Yığılıyor satırlara, mısralara ediliyor sürgün...

İlk mısrasında sana değiyor gözlerim
İrili ufaklı gözyaşı dökülüyor yanaklarına
Saçlarına çarpan rüzgar ölüyor..
Kalbim...
Yerinden çıkacakmış gibi satır satır dokunuveriyor yüreğime,
İlk satırda sevdiğimizi söylüyoruz birbirimize,
"Beni tekrar yarat ve dirilt gözlerinde... Çoğalt ki kalbimdeki eseni, seni... seni daha çok seveyim"

Bu cümleyi ilk satır için sana söylemek zordu
Bu yüzdendir ki utanıyor kalbimdeki aciz ordu
Tutunuyor birbirine ilk satırın son dizesi
Kafiyeler fazlaca utangaç ey şiirimin gözdesi, güzidesi!

İkinci mısrasında kavuşuyor ellerimiz
Bir uçurumun kenarında batmakta olan bulutu deliyor
Kenetledikçe ellerimizi gökyüzünün kanlı örtüsüne
Uçurumları kanatıyor gövdesinden
Ve bütün şiirler güzelleşiyor
Ben senin ellerini tutarken ikinci mısra da,
Onca yazdığım şiirler sadece ikinci mısrayı kıskanıyor...

Üçüncü mısrasında haykırıyorum şiirimin en güzel sesini
"Beni tekrar yarat ve dirilt gözlerinde... Bütün ölümleri öldürelim, yapraklar dökülmesin ömrümüzden"
İsminin bütün harfleri uçurumdur bana
Fakat bütün uçurumlara bedeldir düşmek: Gözlerinden
Bu satırı yazdıran üçüncü mısra da
Yaprak dökülmez amma dalından koparıldım
Bütün ölümleri öldürdüm amma ölümümden ayrıldım..

Dördüncü mısrasında mutluluk denen kavram,
Elindeki terin parmaklarıma bulaşmasıdır
Ter gökteki Güneş'in dudaklarıma batmasıdır
Bir akşamüstü konuyor gövdeme kızıla boyanmış bulutların
Bir dağ gibi zannetmem de uçurumun ta kendisiyim

İçim yangın yeri öptükçe dudaklarından
İçimde koca bir tufan kopuyor
İçimde koca bir tufan kopuyor...

Beş, altı, yedi derken mısralarda senin için özgürleşiyorum,
Özgürlük koca bir ateşi doğurdu
Yanarım...
Bugün bir haller var bende,
Bugün bende bir haller var!
Sesini duymasam şiirin son satırında,
Tutamasam ellerinden, dokunamasam dudaklarına
Ben bu şiiri bir daha nasıl yazarım?