Bugün Ben Oldum Yine Yeniden

Günlerden!
Güne başlarken bilmediğim,
Ben olma günüydü...

Gece, güne ışık tutmadı da değil hani...

Yattıktan hemen sonra,
Uykuya dalmazdan evvel,
Düştü aklıma Yarınlar...

Yarın, yarınlar almalıyım dedim kendime...

Gün; ışıklarını toplayıp,
Annemin sabah oldu nidalarını yüklenip,
Süzüldü odamdan içeriye...

Duvara baktım saat yarın olmuş...

Kumbaranın kapağını aralayıp,
içindekileri güne serip,
Saymalıydı birikmişleri şimdi...

Korkuyordum aslında dünlerle yüzleşmekten...

Büyükler her daim haklı deyip,
Ecele faydası olmayan korkuyu yağmalayıp,
Derledim yarınların sermayesini...

Meğer ne çok sen birikmiş dünlerimde, bugün tedavülden kalkan...

Miadı dolmuşları ayıklayıp,
Kalanlarla sensiz yarınlar alıp,
Bugün ben oldum yine yeniden...