Bugün Aslında Dün Şiiri - Özgür Avas

Acıların birikmiş sularında yardım çağrısı gibi çırpınmakta yüreğim.
Yüreğim soğuk, yüreğim donuk, yüreğim bin parça bir küçük cam kırığı
Canlar yanmadan, dünler olmadan yaşanamaz mıydı?
Birikmiş sularımda ölmek istemiyorum, en azından toparlanabilirim.
Toparlanabilirdim.
Bırakma beni burada ne olur, neden kimse konuşmuyor?
Acı çekiyorum, acı çekiyorum...
Ve hiç kimse bunu görmüyor, toparlanabilirim.
Toparlanabilirdim.
Bu yağmurlarda diner elbet, toprak kokusu alıyorum.
Kahretsin, acı çekiyorum...
Bırakma ellerimi, çok üşüyorum.
İnsanlar kötü, hayatlar dünler kadar kirliydi.
Bunu sadece ben mi hissettim, birileri var orada görüyorum.
Neden susuyorlar bir anlam veremiyorum, galiba yavaş yavaş ölüyorum...