Bugün,
bir başka başka bir gün.
Bu ben bir başka ben.
Ama ben.
Gün başka.
Sen başka.
Bugün,
zaman çok ağır bugün
ve ben çok yaşlıyım.
Ama sen,
gencecik.
Bugün,
Elim yüzümde bugün.
Ve nefes borumu dolduran
Başka bir şey var,
demir lokma gibi birşey.
Bugün,
yemeklerim geç pişiyor,
ayaklarım çok üşüyor
ve bir düşünce düşüyor beynime
bir başka ben oluyorum.
Bugün,
söz verdim kendime
yalnızlıktan söz açmamaya,
yalnızca seni dinleyip,
yalnızca seni düşünüp,
dalgasını geçmeye hayatın.
Ne varki
düşündükçe seni
sarıveriyor bedenimi
soyut yalnızlığım.
Aradıklarımın hiçbirini
bulamadım daha.
Daha ölmedim ama
tüm vücudum kıpırdanmaya başladığında
bir korku yükselir içimden.
Aradıklarımı bulmak
bu ömre sığmazsa diye.
Ve bulutlu bir hava
söndürür rengini Dünya’nın.
Kayıt Tarihi : 27.1.2006 01:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!