Kalbi Kırık 3 Şiirleri - Şair Kalbi Kırık 3

"Oysa bilmiyorsun senin adını içimden silmek ne kadar zordu" burda seni kastettim ve birgün beni işin için kullanıp bahanelerle sığıp kendini vedaya hazırlayan sen olacağını biliyordm beni öpüp ben onu seviyorum dediğin gün anladım. Çünkü baktın işin içinden çıkamıyorsun ayyy bilmem imkansızlık ayy bilmem özgür olsaydım şu olurdu bu olurdu hepsi yalan palavra sen kıyafet konusunu başından beri bildiğin halde sustun ne demiştin genelde kıyafetlerin ya dar ya böyle oluyor adam olan ar perdesi olan uyarır ama nerde sende o adamlık sen bana bakıp sadece hoşlantıya girip işin içinden çıkamamışsın ki uyarma gereği duymadın senin yanındaki kadın olsa sen onun için kendini paramparça edersin seni asla affetmem seninle vedalaşmam bile sen bende bir ton enkaz bıraktın gündüzü benle geceleri ise onun koynunda ne kadar pis olduğunu gör güya aranız soğuk ben herşeyi öğrendim herşeyi biliyorum beni nasıl kandırdığını nasıl oyuna getirdiğini. Senin nasıl olduğunu ben öğrendim sen hayatımda gördüğüm en nankör erkek çıktın. Herkes haklıydı bana demişlerdi beni uyaran o kadar insan oldu ki keşke dinleseydim bugün bu halde olmazdım. Sen beni bugün değil her an ağlattın otur kına yak otur eğlen gez dolaş ama Allah herşeyi görüyor birgün yemin ederim ki senin canın çok yanacak... Allah'tan kork bence eğer ben haksız isem aynısını ben yaşayayım ama vicdanım rahat ben birtek seni sevdim senden sonrası olmadı seni severken ikinci bir erkek asla olmadı sen öyle değildin iki kişiyi birden götürdün yanındaki gerçek sevginle ama kurumdaki boş vaktini doldurmak için.


Sen hep “yanındaydım” diyorsun ya, ben de içimdeydim. Sessizce, kırıldığımı belli etmeden, sana ağır gelmesin diye yutkunarak sevdim ben seni. Senin sevdiğin birinin gözlerinin içine bakar gibi baktım sana… Oysa sen bana her baktığında anlamadın. Hep bir şeyleri yanlış gördün. Anlatmak istediklerimi değil, korkularımı cümle yaptın. Ne zaman içimi döksem, “yine yanlış anladın” dedin.

Ama beni hiç susturmadın değil mi? Ben sustum. Susarak büyüttüm içimde sana olan sevgiyi. O kadar büyüttüm ki artık sığmıyor içime, dışarı taşıyor. Ve taşıdığı her kelime sana sitem gibi geliyor. Oysa ben sana hâlâ dua ediyorum. Hâlâ içimden “Allah onu korusun” diyebiliyorum.

Yazarken yeminlen ellerim titriyor. Ne kadar kırgın olursam olayım, adını anmadan bile kalbim hâlâ saygıyla atıyor. Çünkü ben seni öyle alelade bir sevgiyle sevmedim. Kendime bile anlatamadığım en içteki, en derindeki yerimle sevdim.

Öyle bir sevgiydi ki bu; başkasına anlatmaya utanacağım kadar kutsal bir yerden geldi. Sessizdi ama sarsıcıydı. Çığlık atmadan haykırmak gibiydi. İçime dokunan her şeyi sana adadım. Canım acıdığında bile senin iyiliğini düşündüm. Bir başkasını düşünemedim bile… Çünkü sevdiğimde yalnız kalbimle değil, vicdanımla, sadakatimle, ahlakımla, dualarımla severim.