Yeryüzü Sen,
Yanlışların doğru olduğu gün,
Ve yaşanamaz denilen mutluluk.
Ve ardından
Alabildiğine özlem,
Gecenin sessizliği
Gündüzün sensizliği gibi…
Anladım ki;
Var’olsa topraktaki hayat,
Sudaki yaşam,
Verse güneş tüm sıcaklığını,
Aşkın tohumu sensiz ekilmez.
Bahçemde sensizlik açmış bugüne değin,
Sessizlik sarmış tüm bedenimi.
Küçücük bir tohumun,
Koskoca karşıtı gibi yeşerecektin
Bahçelerimin nadas ertesinde…
Gelse artık bahar-ı ömrüm,
Bir gül açsa sessizlik bahçelerim,
Yediveren gül gülüşlerle bezeli,
Gözlerinin gülüşlerinden
Gamzelerindeki edaya kanıp
Çıksam bir anda arş-ı alaya…
Yazsam tüm şiirlerimi sonsuzluklara,
Haykırsam sevdamı yıldızlara
Duysa inanır mı tanrılar bana?
Metin Egeli
Kayıt Tarihi : 6.2.2019 23:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yirmiyedi Ocak 2018
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!