söylenecek ne çok söz vardı oysa
gözlerine bakabilseydim...
yine omuzlarım ağrıyarak uyandım bu sabah
çalan saat yine sıradan birgünü haber veriyordu
bir telefon sesiyle irkildi sessizliğim
seni ilk kez göreceğim anmış bugün meğer...
ben gözlerine bakamadım
titrek sesine takılırken fikrim
zaman zaman dinleyemediğimi gizleyemedim
sıkışırken can kafesim...
ben anlatamadım bugün kendimi sana
ne anlama geldiğini düşünmeden sıraladım cümleleri
bugün konuşan ben değildim
hiç bu kadar kesilmemişti kelimelerin nefesi....
yine geceye dayandı saatler
yine sessizlik bürüdü odamı
bense hala seni gördüğüm anın büyüsünde
pencereme vuran yağmurla farkettim
halen benim değilsin...
Kayıt Tarihi : 14.7.2010 16:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yüksel Küçükkürtül](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/14/bugun-290.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!