Dar ağacım nefsine köle,
Gülüşünse burjuva,
Ruhum,
Karmaşık hisler kumpanyası adeta…
Islak…
Naif…
Buğulu bakışların yakmadı bu sefer,
Küle çevirdi sevdan gibi,
Soğur sanmıştım yüreğim,
Ama olmadı be Zeze!
Dağılmadı şu sis bulutu bir türlü…
Nefesim hançer,kalbim zeytin dalı,
Olsa ne yazar…
Nafile!
Divane etti beni,
Şu mekansız sevdan,
Yine kan doldu avuçlarım,
Kendi mezarımı kazarken…
Nihayet,amansız yaralar açtı,
Çıra kokulu gözyaşın…
17.07.2012
Ankara
C.K
Kayıt Tarihi : 8.10.2023 13:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair ile aşık olduğu insan arasında geçen bir konuşmada sevdiğine en son ne zaman mutlu oldun diye sorar, kendisine manevi olarak benzeyen birisinden aldığı cevapla irkilmiştir. Sevdiği insan ise en son 6 yaşında mutlu hissediyordum, diye cevap verir. İkisi de gözyaşlarını tutamazlar. C.K o günden sonra aşık olduğu kişinin her doğum gününde geçmişte akan mısralarla sevdiği tam 6 yaşına gelinceye kadar zaman tünelinde 2023 yılından başlayarak geçmişe yolculuk yapar ve 26 adet şiir yazar. Bu onikinci şiirdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!