Buğulu’luk Şiiri - Hamit Erentürk

Zaman akıp giderken önünden
Yapamadıklarla doluysa hayat
Dışarısı soğuk olduğunda
Buğu dolu camdan dışarı bakar gibi olur insan

Silsen bir türlü
Silmesen...

Kırıp çıkmak ister birden dışarı
Ama her defasında iyileşecek yaraları açmaktan korkarak
İyileşemeyecekleri taşır boynunda

Tıpkı altın bir kolyenin ucunda
Adını taşıyanlar gibi...

Kimseye anlatamadan camın diğer tarafındadır artık
Hatta kendisine bile...