Buğulu Kadın Şiiri - Mine Türk Ay

Buğulu kadın

Bakmayın içi içine sığmayan çocuk gibi baktığıma,
Her an yağmur yağacak gibi bakar gözbebeklerim.
Bilen bilir, hüzün asılıdır göz pınarlarımın ucunda,
Dağların doruğuna ağmış bulutlar misali gözlerim.

Bakmayın kuşlar gibi cıvıl cıvıl konuştuğuma,
Sesini kaybetmiş kelimelerle yüklüdür dilim.
Suskun, kırgın bir kız çocuğu var derinlerde,
Şarkılarını, sessizce kendine söyler yüreğim…

Bakmayın böyle allı pullu gelin gibi donandığıma,
Güz yaprakları ile dökülen ağaca benzer bedenim.
İçten içe kuruyan, damarlarındaki öz suyu çekilen,
Issız ovalarda bir başına kalmış çınar gibiyim.

Artık maskemi takmalıyım, biraz ruj biraz kalem,
Yerleştirip yüzüme sahte, ışıltılı bir gülümseme,
Bırakın yansın yüreğim kor, kızıl alevlerde,
Şimdi vakit; ‘’Polyanna ‘’olma zamanı…

27.12.2010
Mine Türk Ay