Buğulu Gözlerin Şiiri - Ünal Türkoğlu

Yakamoz pırıltılı, buğulu gözlerin
Bir zaman kandırdı da beni
Yürek görmez gözlerinde tutsak kaldım
Şimdi esaretinden kaçışımdır, özgürlüğe

Yine de bir yerlerde esaret miyim?
Esaretinde mutluydum artık gülemiyorum
Bırak yeniden buğulu gözlerinde esir kalayım
Yüreğim seni sormakta, bense cevapsızım

Bizim olan;
Tenimize dolan yağmurlar
Bahar kokan mevsimlerimiz
Bulutlar arkasına sığınmış güneşimiz
Bizsiz hiçbir şey bizim değilmiş

Çok yorgunum çok, bir o kadarda yalnızım
Nefeslerim bile sensizliği solumuyor
Ruhum çok eskimişte, yeniliği sende bulurum
Korkularımı yaşarken kaçışımın sebebisin

Kalbimi de kırsan, yüreğimi de yaksan
Nefretimden en büyük pay sana düşse
Senin bende yaşayacak aşkın olmasa da
Beklerim belki susmanı,
Belki de susturacağım günü