BuĞuLu GöZLeRiN Şiiri - Oğuz Düzgün

Her gece pencereye
Çarpan nefesim gibi
Dokunur
Buğulu gözlerine
Şiirim
Yüreğimi
Yüreğine çizerim
Ateşten gözlerinde
Bir an gelir
Eririm

Göz yaşı olurum
Katre katre
Ummâna doğru
Çoğalır
Giderim
Bir gökkuşağı gibi
Doğar göz yaşlarımdan
Rengârenk
Hayallerim

Ararım
Bilemediğim sevdâları
Göremediğim
Renklere banarım
Rûyâları
Yüreğime
Basarım
Bir ebrû gibi
Hülyâları

Hicaz yoludur
Damarlarım
Akarım
Sultanlığına
Sel gibi
Gülistan kokuna
Pervânedir
Zümrüd-ü Ankâlar
Şavkında
Uçar dururlar
Yel gibi
Bense ne Kıtmîrim kapında
Ne de yabâni sana
El gibi

Fermânımdır umarsızlığıma
Yazdıklarım
Dudaklarından
Birkaç kelime
Damlar
Tercümesi
“Terk et yokluğu
Aydınlığıma
Gel” gibi

Sarılırım yalnızlığıma
Bulmak için
Gözlerini
Kapkara bir ateş
Ansızın
Der bana
Yüreğindeki bu
Kor sızın
Damarlarında atar
Yangından
Hırsızın
Yanarım
Sönerim
Kaybolurum
Var-Yok bağrında
Issızın

Haydi neşe zamanı
Vakt-i Bahardır
Bu gelen
Ağyâr değil
Cilveli Yardır
Her gecenin
Muhakkak
Sabâhı
Vardır
Zararın neresinden
Dönersen
Kârdır
Sensizlik inan ki
Günahtan da
Ardır
Sevenlere firkat
Ateştir
Nardır

Ey sevgili!
Mısrâlarıma dök varlığını
Anlatamam ben
Senin
Aşk uygarlığını
Kalemim
Anlatamaz
Şuh varlığını

Dönüşünü her gece
Beklerim
İşte şimdi
“Güller sultânı
Gelecek”
Derim
Her gece pencereye
Çarpan nefesim gibi
Dokunur
Buğulu gözlerine
Şiirim
Yüreğimi
Yüreğine çizerim

Ateşten gözlerinde
Bir an gelir
Eririm