Buğulu Camlar Şiiri - Ceyhun Kuburlu

Düşmüş bir defa gözlerimizin ucuna, yüreğimize
Ve şehrin karanlık sokaklarında,
Gizli kalmış lambalara düşmüş sis
O sisli otogarda bir Cuma akşamı
Bildik bir görüntü;
Camekanların ardına vuran sevgiler, sevinçler, gözyaşları
Ve tüm duyguların yaşandığı vakit
Sisli bir İstanbul filmi.

Kim bilir belki sabah postacı çalacak kapımı
Son mektup verecek adressiz.
Belki ayrılığın ilk güneşinde aşık olacak aynı kıza
Ve aynı mekana
Ve belki de hayatında ilk defa buğulu camları silecek
Hem de hasret kokarak gözleri
Belki de çayın dumanından çıkan sıcaklıkla selamlayacak güneşi
Ve güneş görmüş tüm gözlere seslenecek ‘camlar buğulu’ diyerek.