Buğulu Camlar Kütüphanesi Şiiri - Ahmet ...

Nasılda kaygısızdım doğan güne merhaba derken…
Göklerin ıslandığı bir akşamda,
Hayata acımasız bakışlarımı aldın

Yaprakları okşayan bir rüzgâr gibi
okşayınca ellerin gözlerimi, büyüdüm bir anda.
İçimde benimle yarışır gibi
büyüyen acıların farkında olmayarak.

Açıp kapısını girmişken içeri,
O ne kutlu bir kapı ki
Senin ellerin tarafından açıldı.
Bir garip öğrenci evimizin
görüp göreceği en güzel şeydin.
Sevinçten deliye döndü bütün eşyalar,
Ay ışığı sabaha kadar sokaklarda dolaştı.
Ve şişelerce içki içmiş bir sarhoş gibi,
Naralarını odamızın içine bıraktı.

Sobamızın kırmızı ışıklarında,
Ve demli çayların buğusunda ağlattık üşüyen geceyi.
Gönlümüzün levhasına yazar gibi,
Buğulu camlar kütüphanesine adlarımızı yazdık.
Yağmur damlaları bir kaldırım taşı dizer gibi
yollar oluşturarak kayarken penceremizin önünde,
Sessizliğin bütün haşmetli ordularını
söylediğimiz şarkılarla bozguna uğrattık.

Bir göçmen kuş oldun da uçup gittin göğümüzden.
Sen artık yakın bildiğim uzaklardasın,
Şimdi ise o ordular intikamını almakta
Ve üşüten bir gece yumruklamada duvarlarını odamın.

Her kadın biraz sana benzedi şimdi buralarda,
Kiminde ellerin vardı,
Kiminde dudakların,
Sen bütününle gittin de,
Parçalarını onlara mı bıraktın.

Yokluğunun çıkmaz sokaklarında,
Ayaklarıma mahpus voltalarını giydirdim.
Bir gardiyan düdüğü gibi çınladı beynimde gülüşün,
Hangi adreslerde gizliydin,
Ve hangi duraklarda beni bekleyen bir otobüs olurdu ellerin,
Buğulu camlar kütüphanesinden silindi ya adlarımız,
Parmaklıklar arasından gün ışığına bakar gibi,
Bu yüzdendir Ankara tabelalarına bakışım…

(Kasım 1997 Eşme/UŞAK)