*Buğulu cam* Şiiri - Nazlı Muhip

Bugün gördüm seni.
buğulu bir camın ardında.
bana hiç söylenmemesi gereken bir sırrı,
saklıyordu gözlerin.
Ellerini saçlarının arasına alıp boyun eğen
o mahsun halin yokmu,
gözlerindeki o hüzün yokmu,
anlamıyorumki yalvarıyormusun
yoksa özlediğin içinmi böyle bakıyorsun.?
Beni içeri al der gibi,
Beni içine al der gibi...
Hani zaman ilaçtı her yaraya,
hani zaman basitçe unuttururdu yaşananları.
Neden unutamadık sevgili..?
Neden hala aynı bakışlar var gözlerimizde.?
Biliyorsun çok yakınız.
Biliyorsun yıldızlar yok bu masalda.
Uzak olmak bize çok uzakta.
Ama birşeyden yoksunuz sevgili..!
Cesaret ellerimizi en başta bıraktı.
Bilerek atmamışmıydık kendimizi bu yangına.
Ben hala yanarken,
sen neden yoksun sevgili..?
Ben birgün kül olacağımı bilerek yanıyorum.
Ben birgün bu yaraları kapatacağımı bilerek kanatıyorum.
Ben bir gün ölmek için yaşıyorum.
Ama ben bir gün seni unutmak için sevmiyorum.
Ben bir gün seni içeri alabilmek için,
ben bir gün seni içime alabilmek için,seviyorum.
****
Bugün gördüm seni...
Senin nefeslerinden buğulanan bir cam vardı,
önümüzde sevgili..!
Cama şiirler yazan bendim,
Cama ellerini çizen bendim,
Cama mahsunluğunu,cama gözlerindeki sırrı,
cama yüreğini koyan,bendim,
Bu camı kıracak olanda yine benim.
Senin nefeslerin olduğu sürece.
Bilmelisin ki nefeslerin sayesinde,
nefes alıyorum,
Ölüme baş kaldırırcasına...