Başkaldırışlarımın gök katında yankısı varmıdır acep,
Evrenin babası buğulu cam ardından süzer gibi,
Kıpırdatmaz kılını bu derbeder solukluya,
Durup durup dellenirim unutulmuşluğa.
Oysa ben batan güneşe, doğan mehtaba,
Velhasıl herbir şeyine sevgiyle uzandım,
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda