Ben çok kaldım buğulanmış camların ardında, kimi zaman sevdiklerimin geçişini izledim, kimi zaman sevdiklerimin isimlerini yazdım.
Bazen de oyun oynayan çocukları izledim, belki yaşayamadığım çocukluğumdan belkide kirlenmiş bir hayatın temizliğine duyulan özlemden bilmiyorum.
Ne değişecek ki sende gitsen, alışkınım ben bu sessiz gidişlere, biraz da senin ismini yazarım buğulanmış camlara, belkide geçişini izlerim sen beni görmeden.
Beni en çok anlayan en çok dinleyen simsiyah gecenin karanlığına gizlenirim, gülüşlerini anlatırım, içinde yalan olan sevmelerini, içinde yalan olan, başıma bela olan ela gözlerini anlatırım.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta