Buğu Şiiri - Süleyman Eser

Buğulu bir cam kenarında.
İnce belli çay bardağım,
Birde kağıt kalem yanında...
Sızlarken sırtımın kamburları,
Bu sensizlik zamanında,
Ümitle doğrulmak vardı

Kahreden yağmur anında,
Sessizlik çöküverdi ruhuma.
Ağlaşan yanıklı satırlarla,
Anılardan arta kalana inat,
Emelim ak etmek evvelimi.
Aklımda kalanları yele verip
Açıp enginleri saran kanat,
Sonsuzluğu kucaklayan,
Aşkla yoğrulmak vardı.

Çizip biçimsiz, ruhsuz bir şekil
Cam buğusunda canlandım.
Parmak uçlarımla açtığım yolda
Bir tutam umut derdim.
Yüzümde hadsizce var olan
Kimliği belirsiz şu tebessüm
Ele verdi tüm benliklerimi
Unutup cümle bildiklerimi,
Şimdi senin satırlarını
Kalbinden okumak vardı