Buğulu bir gözlük var sanki kalbimin üstünde.
Hiç kimse net değil.
Ve ben,
bu keşmekeş içinde,
çoktandır kaybettiğim yolumu bulmaya çalışıyorum.
Bazen buğu çözülecek gibi oluyor,
umut rüzgarları ılık ılık eserken..
Sonra mevsim değişiyor birden
Buz tutuyor yine her yanım,
Ve buğu git gide artıyor…
Buğulu bir kalbe alışkın olmadığımdan,
Yaşamak zor geliyor.
Düşünüyorum,
hayatımın hiçbir evresi bu kadar ruhsuz
hiçbir günüm, bir öncekinin kopyası olmamıştı.
Tadı kaçtı artık bir şeylerin,
Bu tatsız dünyada tek başıma yürüyorum...
10.12.2012 / 23:24
Serdar ÇelebiKayıt Tarihi : 10.12.2012 23:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!