Bir Ocak sabahı
Haber geldi baban kanser
Koştum hastaneye ne oluyor, ne haber
Dediler akciğer de görülmüş kitle
Sızladı yüreğim ama ne çare
Günler geldi geçti evde, hastane de
İnanırmısın bilmem inanılmaz bir huzur kattın benliğime
Sanki bunca zaman hep seni beklermişim gibi
Karşında otururken kaçırmam gözlerimi samimiyetsizlik değil
Heyecanın ta kendisiydi
Gösteremezdim belki o an yüreğimde uçuşan kelebekleri
Kapkaranlık geceler aydınlandı, tüm sokakları ateş böcekleri sardı.
Belki yazarsın diye bekledim
Duymasam da sesini
Görmesem de güzel gözlerini
Her zaman gülmesini istediğim yüzünü
Bir umut işte bekledim
Saat iki bilmem kaç
Hey duyuyor musun
Martılar çığlık çığlığa
Deniz desen ağzı köpürmüş bağırmaktan
Güneş bugün farklı aydınlatıyor bütün yeryüzünü
Hep beraber haykırıyoruz
Bu sana yazılmış bir senfoni
Sema da bir meltem varken
Denizin tuzu yapışır tenine
Aşk dediğin aslında
Gizemdir yüreğinde
Köpüklü bir kahve
Ve martı sesleri
Bir umut seni düşünmek
Yokluğunda dahi
Gelmeyeceğini bile bile
Bir umut seni yaşamak
Sessizliğinde dahi
Yokluğunu bile bile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!