Evvelden yanmıştım ki derinden
Atılmıyor artık bu köhne yerinden
Uzun zaman böyle gider unutamam seni
Gönlüm viran olur dönemem ki geri
İçimde harp olur yok olup giderim
Geç kalırsan önünden sel gibi geçerim
Yüreğimden her gün bir damla kan
Akıyor birikiyor geçtikçe zaman
İçimki körelmiş olmuş viran
Hüzünlerle dolmuş kanamış yaram
Ağlasamda geçmiyor artıyor her an
Akıyor her vakit imkansız durdurman
Bütün gece uykusuz kalmış soluk bir yüzle
Ağlamaktan kanlanmış yorgun bir gözle
İşittiğim eyvallah demeyen acı bir sözle
Kalabalık arasından yitip giderim
Hatırası gizli kalmış şu büyük şehirde
Bir karmaşa içinde kavrulur bedenim
Erir günden güne kalın mihverim
Yağsa da gürül gürül serinlesem diye
Her gün umutla yağmur beklerim
Bir gece bir sabah uyanıp dualarla
Sabahın ilk ışıklarıydı otabüsten indiğimde...
Korkmuştum hemen nasıl alışırdım buraya,
ilk defa geldiğim bu şehire.
Çok sürmedi kaynaşmamış sokaklarda koşuşturmam
Otobüslerinde bazen sıkış kakış, bazen rahat rahat manzaraya dalarak yol almam
Artık o tek ayağımın yolda kaldığı daracık kaldırımlar bile sıkamıyordu canımı
Hayali dünya, karanlık her şeyi yutar gibi,
Bu girdaba dalıp içinde sen olmasan ne olur?
Etrafını dolaşan uzun bir nehir misali,
Yanı civarında sen dolaşmasan ne olur?
Bu dünyada bağa, bahçeye uğramasan,
Sabah akşam aşarken ıssız yolları
Dolaşırken hep aynı koridorları
Anladım derdimi en sonraları
Artık senin gelmeni bekliyorum.
Bir yaz mevsimi gül açtım mı dalında?
Köklerinle suladın mı bağrında?
Kıyamadın korudun hep yağmurda.
Dökme zamanı geldi mi annem?
Diken olupta kasıldın mı iyice?
Çöllerde gezerken bir başıma
Düşündüm dermanı var mı derdimin?
Henüz dolmamış gönül sayfama
Fermanı yazar mı güzel sevdiğim?
Kurumuş fidan gibi giderken ele,
Yalnızlık içinde yürürken geceleri
Unutupta vefasız geçen seneleri
Gözleri nemdende kurtulmamış biri
Haberin var mı senin ondan?
Çevrende korkarak dolaşan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!