Bugece Şiiri - Emre Karaca

Bu gece ilk defa alattın beni...

Ne vardı yüregimi dagglayan o sözleri söyleyecek? ...
Ben de biliyorum uçmaya basladigimda seni bulamama ihtimalini.
Sen de sunu bil, eger uçacaksam bir gün, sebebi sensin,
vuslatı olmasa bile birbirinden ayrı düsmüs hayallerimizin. tskler
Okudugun her şiiri, söylediğin her türküyü ezberlercesine dinleyişim nedendir sanıyorsun?
Ya bir daha hiç duyamazsam...
Her ne olursa olsun, bendeki bir parça sen, aklımın bir köşesinde,
gülüşümde, iç çekişimde, sessizliğimde saklı duracak...
Ölmek ne kolaymış ay bakışlım benim, gitmek ne zor...
Artık hangimiz ağlayan bulut, hangimiz sevinen toprak? ...
Farkeder mi filizlenen, umut çiçeği olacaksa.
İkimizi dağların ardında bekleyen o sevda;
o şiirin henüz yazmadığın en son dizesinde saklı sevda,
güneş olup doğacaksa bir gün taç yapraklarının üstüne, sırf bunun
için bile değmez mi ayrılığa? Yine de uzat elini bana,
yüreğinin bir köşesinde sakla beni.
Adımı ne koyarsan koy, yeter ki unutma...
Yeter ki inan, zifiri karanlığın içinde görebildiğim
tek ışık olduğuna...
Ben seni bildim bir kere.. Geçmem artık senden...
Yüreğime sürgün buğulu bir ses, sesime çağlayan kocaman bir yüreksin şimdi sen...
Bense rüzgarların savurduğu bir kum tanesi, hasretinin sedefi ile incilenen...