Buğdaylar yeşerdiğinde gelirsin sanmıştım

Buğdaylar yeşerdiğinde gelirsin sanmıştım gelmedin
Oysa ben yüreğimin sahilinde dolanıp durdum sen geleceksin diye
Bilsen ne çok özledim gülüşünü
En çok da güzel gözlerini
Her gözlerine baktığımda hayat bir kez daha yeşerirdi yüreğimde
Aklım sızlanmaz, ruhum sevinçten melek kesilirdi
Coşardım ırmaklar gibi
Sevinirdim çocuklar gibi
Kalbim sana akardı
Bir tebessümün mutlu olmak için yeterdi
Sen gülünce yanaklarında oluşan çukura saklanır
Oradan gözlerini seyre dalardım
Sen gülerdin
Bense gözlerine dünyaları sığdırıp bakardım
Gidişin zamansız oldu
Ama buğdaylar yeşerdiğinde gelirsin sanmıştım
Gelmedin
Çok oldu gideli
Sen gelirsin diye hep aynı yerde durdum
Ama gelmedin
Gelmeyince zaman geçmez sanıyordum
Ama geçti
Çok sonra duydum
Ölmüşsün, üzerine toprakları annenle ablan atmış
Kürt demişler, olmaz demişler
Başka adam mı yok demişler
Seni öylece öldürmüşler
Sen tam yola çıkacakken
Seni bir ihanete gebe etmişler
Üzüldüm senin için
Gelmeyişin uzun sürdü
Ben hep gelişini hayal ettim
Bir kez daha gülüşünü
Beni bir kez daha sevişini
Ama gelmedin
Ben artık gelmeyişini sevdim