Paranın katedrallerinde
sonsuz kıştı vakit…
pastel gölgeler kuşatırdı
geceleri.
Kavruk çocuklar vardı
ürkek kadınlarla kızgın adamlar…
uç verip eriyordu günler durmadan
buğdayın unutulmuş kokusunda
Ne getirdiysek yıktık
yoksulluğun tuz ekmek sofralarından
göçmenliğin tam ortasına!
Nakşolduk gergefinde zamanın
insanın kadim yaralarına…
Kayıt Tarihi : 14.8.2023 16:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!