Buğday ve Saman Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Yerimiz aynıydı kökümüz aynı
Bizi bizden etti bu zalim zaman
Rengimiz aynıydı kokumuz aynı
Seni buğday etti beni de saman

Aynı anda düştük kara toprağa
Aynı anda döndük yeşil yaprağa
Aynı rengi verdik tarlaya bağa
Bizimle dağıldı dağda sis duman

Birlikte alıştık rüzgara kışa
Geceler uzundu gündüzler kısa
Direndik börtüye böceğe kuşa
Yamandı tutunmak hayata yaman

Koparıp aldılar sonradan seni
Göğe savurdular acıyla beni
Ayırıverdiler can ile teni
Ellerin yeline karıştı harman

Sensiz bomboş kaldım gökte savruldum
Toz dumana döndüm şaştım yoruldum
Bölük börçük bir yığına serildim
Şu zalim ayrılık vermedi aman

Oysa seni el üstünde tuttular
Bereketli sofralara kattılar
Beni tozlu yere hasır ettiler
Hiç mi yok kaderde ne din ne iman

Sıyırdılar gerçekleri özümden
Soğuttular ateşimi közünden
Bana baştan verdiği o sözünden
Döndü diye yalan dünya bin pişman