Buğday tanesinden kuleler diker

Buğday tanesinden kuleler diker
Yorulmuş ayaklar yarınlar çeker
Sabahın ışığı vardiya zili
Akşam karanlığı dert gibi çöker

Emekçiye baygın düşmek yakışmaz
Öyle bir şuur ki karınca karar
Kaldırır kendinden büyük dünyayı
Diziverir Dört mevsim rızkına sarar

Marifet kupkuru topraktan Yeşil
Taneyi dogurtmak binlerce şekil
Kavrulmuş dudakta nefes bir döngü
Geliyor Toprağın evladı Çekil

Toprağa hayat veren topraktan
Silahı bir kazma miras babadan
Kundağında Yavru Sargın anneye
Yavru emeginde anne bir vatan

Sürüm sürüm ırgat karış karış ter
Kundağında bebek Dağları iter
Yemeni bembeyaz sutbeyaz anne
Yüzünde iffeti erkekten de er

İmkansıza anlat imkansızlığı
Lakin köylü bilmez rahatsızlığı
Anne büyüttüğün fidanlar nerde
Şimdi herkes yaşar tek kıskançlığı

Ağaçları vuran boranlar gibi
Yiğidi bitiren belalar gibi
Yılan gibi sızdı sesten dalgalar
Ayırdı bizleri düşmanlar gibi

İftiraya kulak verdikçe kulak
Gerçekten uzak kaldı çok uzak
Öz kardeşe küsmüş olur şey değil
Bomba zarar vermez senin kadar dil

Kaybettik mirası atalardan kült
Terbiye de fakir ahlakta züğürt
Kar etmez oldu nasihat Öğüt
Namuslar öğütmez namussuz Öğüt