Buğday Saçlı Şiiri - Galip Uçar

Babası onu
Emek emek
Sabahın en serin seherinden
Akşamın en soğuk vaktine dek
Elleri nasır çatlak
Buğdayı eke eke
Biçe biçe
Büyütmüş beslemişti
Sofralarından eksik olmazdı ekmek
Tandır tandır korkardı
Ve çocuk sarışındı
Babasının ekip biçtiği buğday misali
Ve çocuğun gözleri çakırdı
Parlardı demir misali
Babasının buğdayı biçtiği orak gibi
Konya
Ki soğuktur
Geceleri sokakta durana
Ayaz şoktur
Bazen gündüz dahi dondurur insanı
Davarın üstüne çiğ düştüğü çoktur
Tam da çiğ vakti giderdi tarlasına
Bebeğini okşar gibi okşardı
Toprağını
Başağını
Buğdayını
Sattığından ayıra ayıra okuttu oğlunu
Buğday saçlı olanı
Çokça dediler ne gerek var
Alllah verir rızkını
Yok dedi okusun
Dediler o da çalışsın ekmek tutsun
Yükün azalır
Yok dedi bükülsün de belim
Yine okusun
Okudu da buğday saçlı çocuk
Ama gözünde hep
Babasının eğilip büküldüğü
Toprağı başağı çocuk gibi büyüttüğü
Suyu hakkıyla savurduğu var ola ola okudu
Aldı diplomasını da işini de
Unutmadı emeğini babasının
Herkesi de babası gibi gördü
Emek verene el verdi
Emek sömürene dik durdu
Dünya malı dünyadadır
Hak da burada aranır
Çocuğunun kursağından iki lokma geçirmek için
Emek dökene zulüm ne ola ki
Olmaz olsun böylesi
Ve ekledi sonra buğday saçlı çocuk
Burnunda tandırdan yeni çıkmış ekmek kokusu
Gözünün nurunda babasının bükül beli
Bakmayın sarışın olduğuma
Öyle bir esmerim ki ben
Aç Afrikalı bir çocuk gibi
Mülteci bir Arap gibi
Sürgünde bir Acem gibi
Hazar Kıyısına cesedi vurmuş bir Azeri gibi
Sistemin yokluğuna yenilmiş bir Hintli gibi
Gettoda yaşamaya mahkum bir Mağribi gibi
Yeri yurdu elinden alınmış bir Kızılderili gibi
Yerlerinden zorla alıkonulmuş esaretiyle bir zenci gibi
Çalışma kamplarında bir Yahudi gibi
Duvar dibinde elinde taşı vurulup öldürülmüş bir Filistinli gibi
Simsiyahtır tenim
Hem de saçım
Bakmayın sarışın olduğuma
Tarladaki buğdaydan
Ovamı ısıtmayan güneşten kelli o
Yoksa aklınız alamayacak kadar esmerim