Buğday destani Şiiri - Mahmut Tuğrul Ağsu

Buğday Destanı

Bir buğday tanesi düşer toprağa,
Gökyüzünden kopmuş bir yıldız gibi.
Alırız yerden, öper;yükseğe koyarız
Bu, toprağa edilen bir yemin,
Hayata tutunan bir sevda gibi
Başaklar sarıya dönerken rüzgârda,
Toprak fısıldar eski bir türküyü:
"Ne çok emeğin izidir bu yollar,
Ne çok sevdanın türküsüdür buğday."
Harman döner, rüzgâr konuşur,
Bir köy uyanır tandır başında.
Bir çocuk başağa dokunur,
Bir kadın ekmeğe,
Bir baba toprağa;
Ve biliriz ki,
Alın teri, dua ve umutla yoğrulmuş bir hayattır kendisi
Buğday,
Ovaların kalbinde atan bir nabızdır,
Her başağında bir hikâye saklıdır:
Bir yolculuk,
Bir direniş,
Ve bir milletin kaderi.
Bir yağmur düşer usulca,
Başağın eğilişi, bir minnettir toprağa.
Her damlada,
Gökyüzüyle yeryüzü bir olur,
Buğday,
Bir halkın ruhunu taşır sofralara.
Her kırıntıda,
Bölüşmenin, yaşamanın,
Ve insan olmanın sessiz zaferi saklıdır.

Mahmut Tuğrul Agsu