**Budandıkça.... Şiiri - Orhan Ateş

Zaman her yerde aynı
Farklılık sadece sinelerdedir
Kırık bir kalbin sunduğuyum sadece
İçim, dışıma bir kaç gömlek fazla sanki
Yutkunma yeteneğimi kaybettim bu uğursuz zamanda
Fıtratım bağlayıcılığımdı sandım
Yanıldım...

Beni sevenlerin gözleriyle bakmadım hiç kendime
Beni sevmeyenlerin nedenlerine ezdim yüreğimi hep
Çok dalım var sanırdım
Her yorgun kuşa bir dalım hep vardı
Budandıkça kuşlar uğramaz oldu bana
Dalsız ağacın kökü sağlam olur sanırdım
Yanıldım...

Evet...
Şimdi çürük bir kökün,
Ayakta durmaya çalışan ağacıyım
Ayazlar üşütüyor dalsız gövdemi
Kuşların ötüşünü özlüyorum bazen
Ne zaman bir filiz belirse gövdemde
Zamana baltalanıyorum

Ağaç dalsız
İnsan umutsuz olmuyormuş işte
Her renk kıvamında bir cisimdi nihayetinde
Her duygu vuslatımda bir isim oldu
Ağaç renginde yeşile tonlanmak
Kuşlara yaren olmak
Belli belirsiz bir gamzenin sebebi olmaktı amaç
Olmadı işte

Yaşamdan söküp aldıklarımız nedir ki
Para renginde sevgilere gebelendik
Umut renklerinin tonlarını üzerimizden attıktan sonra,
Hiç bir dal tutmadı yapraklarımızı
Bir tek dileğimize, milyon tane yıldız kaysa ne yazar artık
Düşlerimiz hortlaklı olduktan sonra
Neye yarar
Bir gün eksik, bir gün fazla umutla yaşamak