Budanacaksın Şiiri - Bekir Dalkıç

Meyvelerin çürüyor,
Tek tek dökülüyorlar yerlere.
Kurtlu meyvelerin.
Oysa seni dikenler aç
Toprağımızı sömüren ağaç.

Bizlere acısın, o kurtlara tatlı.
Onlara yumuşacık, bizlere katı.
Bir incir ağacısın.
Yıktı köklerin bütün kaleleri.
Bir istismar saltanatı.

İlk zamanlar aktın.
Toprağımızı kin tohumları ektin.
Seni de kemirir o beslediğin kurtlar.
Yine sömürdüğün toprağa devrilirsin.
İhanet eden eziyet çekecektir.

İşte söndü güneşin, nûrun.
Hani aralıksız yağardı karın, yağmurun.
Dibinde bitti türlü yabani otlar.
Artık kendine bile hayrın kalmadı.
Aslında çok uzadı bu kelam, budanmalıydın çoktan.

Hiç kaçışın kalmadı makûs sondan.
Artık budanacaksın.