Buda Geçer Sezâî Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Hayat bana bir çok şeyi öğretti
İnsanları tanımadım neyleyim
En acıklı türküleri söyletti
Çâre bile bulamadım neyleyim.

Diren dedim şu gönlüme ölsende
Azrâilin pençesine gelsende
Sevilmedin ne yapayım sevsende
Hislerimde yanılmadım neyleyim

Güvenmemeyi öğrendim sonunda
Hiç bir işim gitmiyordu yolunda
İnsâf yokmuş bir Allâhın kulunda
Hoşluklarla anılmadım neyleyim.

İrkildim gölgemden ele ne hâcet
Başıma musallat oldu necâset
Söz bitti mecâlsiz olan cesâret
Adamlıktan sayılmadım neyleyim.

Gün günü kovalar geceler beni
Eni konu etmiş niceler beni
Ayrılığa mahkûm ettiler beni
Uyukladım ayılmadım neyleyim.

Dervîş derki buda geçer Sezâî
Kul dediğin bir gün göçer Sezâî
Sevgi her kapıyı açar Sezâî
Kapısından ayrılmadım neyleyim.