Buda Benim Hikayem 3 Şiiri - Fazilet Özcan

Ben de şimdi anneyim acep melek mi oldum
Ağlar mı melekler ve ağlıyorum çok doldum

Büyüdükçe gözümde herşey bir bir küçüldü
En güzel hayallerim yüreğimde gömüldü

baktıkça anılarım şimdi özlemle dolu
Geçmişi getirmenin yoktu ki hiç bir yolu

Şimdi annemle babam yanımda neden yoklar
Saplanıyor yüreğim o keskin sivri oklar

Bir meleğim var benim Allah tan bir hediye
Saçlarını okşayıp severim yavrum diye

Bakışında görürüm hakkın o asaleti
Unuturum tüm hüznü görürüm adaleti

Görecek dünyada ne kadar çok şey varmış
Göremeyen kişinin o gözleri kararmış

Her yanda isyanlar var insanlar olmuş sarhoş
Kimisi aç geziyor kimi sefa yaşar hoş

Ademin tövbesini eden yokmu söyleyin
İki Melek yanında iyi işler eyleyin

Cennette yürekteymiş cehennemde yürekte
Anlasın herkes baksın yüreğine dönüpte...

İşte benim hikayem birazdan gideceğim
Belki edemem ama bir veda edeceğim

yasadıgım hayalmiş hayaller kuruyorken
Verilen mühlet bize zamanda doluyorken

Varoluş Toprakla su ile Adem den gelen
Dünyada oldukça ey insan bitmez ki çilen

Ama insan unuttu nereden geldiğini
Allahın senin bütün sırrını bildiğini

Unuttun fakat inan O unutmadı seni
Güneş doğuyor her sabah ısıtıyor teni

Çok uzun hikâye bu ve uzadıkça yorar
Son ne zamandır diye akıllar bunu sorar

Kıyamet vakti elbet bir saati gelecek
Ne kadar Ademoğlu varsa hesap verecek..