Buçukluk Şiiri - Abdulkadir Mıdıkoğlu

ama çölüne düştüm, kum gibi karanlık var
cepkenimde bir delik azar azar can düşer
harcamaya yüzüm yok kalan tek ellilik var
koca deryadan ele bi’kaçı mercan düşer
.
tutunuyor kalbimde kök derinlemesine
muhatabı ben bir de kader, inleme sine
gör ki alın yazımız mahkum derlemesine
onca hayattan kalan bir hercümerç an düşer
.
yakıcı güneşlerde az mı kaftanlar giydik
buz gibi soğuklarda tuttuk fistanı soyduk
onlarca deve yüklü kabristana konvoyduk
falı dahi bakılmış yüzüstü fincan düşer
.
yüreğimi vuruyor yar yüzüme yüzüme
korkularım sarıldı yandı kendi közüne
yükseklerde durmadık yardık indik özüne
son deminde yaşayan kalbe helecan düşer
.
gözlerimiz karardı cesaret kalem kırdı
arzusu paramparça susturdu kelam kırdı
ışık şelalesinde aşk sırılsıklam kördü
akıntıya kapılan hale heyecan düşer
.
çöreklendi cesedim ruhuma haczi bastı
mizanseni bu sahne adeta bir kumpastı
yoksulun gönlündeki dediler kumdu pas tı
dokunmayın eninde sonunda bican düşer

.