Bu Yüzden.. Şiiri - Mehmet Emin Kadağan

Günaydın bitanem..
Her zamankinden biraz daha erken uyandım bu sabah.
Saat altıydı, penceremde serçelerin seslerini duyduğumda.
Zorla da olsa kalktım yatağımdan ve seyrettim bir süre,
penceremin önünde uçuşlarını..
İçeri girmek ister gibiydiler ama,
gelmedi içimden içeri almak onları.
Onlara baktıkça o minnacık ellerin geliyor aklıma,
dayanamayıp ağlıyorum yokluğuna,
ellerinin ve senin...
Bütün hayatım boyunca,
elinin sıcaklığını avuçlarımda hissetmek istiyorum derdin hep,
serçelere ettiğim bu istem dışı zalimlik,
bu yüzden

Akşamdan kalma biraz bayat ekmek vardı, mutfaktaki ekmek sepetinde.
Islatıp birazını serçelere verdim ve sonra ayrıldım pencerenin önünden..
Biraz daha durup ıslak ekmek kırıntılarını yemelerini seyretmek vardı aslında ama,
yan yana iki kişiyi görmeye dayanamaz oldum sen gittiğinden beri...
...bu bir çift serçe bile olsa, içimi acıtıyor.

Sonra hazırlandım hemen;
biliyorsun çalışmam gerek..
Senin en sevdiğin gömleğimin üstüne,
en sevdiğin lacivert kazağımı giydim bugün.
Saçlarımı da senin sevdiğin gibi tarayıp,
en sevdiğin parfümü sıktım üstüme..
Hep iyi görünmemi isterdin ya,
bu yüzden...
Bugün, en çok bunlar yakışıyor dediğin,
kahverengi papuçlarımı giydim ayağıma ve inanır mısın,
yürürken hiç sürümüyorum ayağımı yere..
Papuçlarım aşınmasın, eskimesin diye...
Sen en çok onları yakıştırırdın ya bana,
o yüzden..

Hala sen varmışsın gibi davranıyorum diye,
deli deyip alay edenler de olmuyor değil hani,
ama böyle olmamı sen istedin benden
ve her anımda senin olduğunu düşünmek,
öyle varsayarak yaşamak hoşuma da gitmiyor değil hani...
Her şeyinle öylesine benimsemişim seni naapiyim..
Zaten gidişini de kabullenemedim hiç bir zaman..
"Olur da bir gün, elimde olmadan da,
olsa gitmem gerekirse,
beni unutma olur mu? " derdin ya hep,
işte o yüzden

Yine her sabah seninle uyanıyor,
her sofraya seninle birlikte oturuyorum.
Bulaşıkları bile seninle beraber yıkıyorum..
Hiç biriktirmiyorum kirlilerini..
Sen hep düzenli ol derdin ya,
o yüzden..

Tamam ya kabul ediyorum
yanımda olmayan bedenin olabilir,
kaderdir, buna eyvallah da,
biliyorum ben..
Öyle hissediyorum ya da ne bileyim..
Ruhun ve kalbin daima benimle.
Buna alıştırdım kendimi ne yapayım sevgilim?
"Kalbim ve ruhum daima seninle olacak! " derdin ya hep,
işte bu da bu yüzden..

Şimdi bütün bu yaptıklarımın tek nedeni,
senin,
gitmeden önce benden istediğin "son" şeyler olması
ve kutsalım oldu bütün bunlar...
Hoş kimse anlam veremiyor bütün bunlara ama olsun..
Ben onları iyi anlıyorum..
Kaybetmeyi göze alabildikleri,
kaybolduğunda da,
uğrunda bir damla bile gözyaşı dökemeyecekleri aşklar yaşadıkları için böyle davranıyorlar ama,
senin beni, benim de seni sevdiğim gibi sevmediler ki hiç bir zaman..
İnsanların içimdekini bilmeden dışımı teselli etmeye çalışmaları da bu yüzden..

Geç kalıyorum bitanem,
işe gitmem gerek şimdi..
Geç kaldım diye işten atmazlar belki,
ama gelirken yine sana uğradığımı anlayıp,
senin yüzünden aklımı kaçırdığımı düşünecekler..
İnsanlar çok komik bitanem...
Yok yok,
aklım yerinde tabi,
ama ola ki öyle bir şey olursa,
aklımı kaçırırsam yani,
bunun sebebini sende ya da gidişinde aramalarını,
seni suçlamalarını istemiyorum sadece,
hepsi bu..
Seni hala çok seviyorum
ve bu sonsuza kadar böyle sürecek..
Şimdi gidiyorum bitanem,
ama söz veriyorum,
Her gün geleceğim yanına.
En sevdiğin halimle hemde,
en sevdiğin kırmızı karanfillerle hemde
ve her gelişimde en sevdiğin hikayeleri anlatacağım sana...
Anlatacağım ki, rahat uyu gittiğin yerde.
Küçük de olsa, bir hikaye dinlemeden uyuyamazdın ya sen,
o yüzden...

Şimdilik müsaadenle bitanem.
Gitmem gerek.
Yanına gelmeyi ne çok istediğimi biliyorsun,
ama izin de vermiyorsun ne yapayım?
"Bir gün gelir de gitmek zorunda kalırsam,
sen sakın arkamdan gelme!
Burada kal ve bu güzel hayatı bensiz de olsa,
ben hep yanındaymışım gibi hissederek yaşamaya devam et! "
dedin ya gitmeden bir kaç zaman önce,
silahı şakağıma dayayıp tek kurşunla yanına gelemeyişim,
gittiğin yere bir çırpıda gelemeyişim,
ellerini tutup sana yine bitanem diyemeyişim,
bütün çaresizliklerim,
İşte bu yüzden!

Mehmet Emin Kadıhan

7 Mart 2010 Pazar, 19:44