Bu Yüzden Şiiri - Yusuf Uyar

Beytullah’ı tavaf ettim bilmedi,
Makama çıkardım yüzü gülmedi,
İlahi feyizler bana gelmedi,
Havalanıp uçamadım bu yüzden.

Arafat’ta vakfemize karıştı,
Güzelliği kapatmada yarıştı,
Beni koydu şeytan ile barıştı,
Kapıları açamadım bu yüzden.

Müzdelife güzel, şaşırdım kaldım,
Şeytana vurmaya birçok taş aldım,
Mina'da bunları hep boşa saldım,
Aşk şarabın içemedim bu yüzden.

Mina'da nefsimi tam kesemedim,
Şeytanı taşlayıp hem basamadım,
Günahlarımı da tüm kusamadım,
Ona doğru koşamadım bu yüzden.

Nur dağına vardım heybetli bir mülk,
Zirveye çıkması nefise bir yük,
İkra'yı duymadım, hikmeti büyük,
Kendimden de geçemedim bu yüzden.

Rüyamda evinin önünde durdum,
Ceket ilikleyip kapıyı vurdum,
İçeri baktım ki mübarek yokmuş,
Karânî misali yandım bu yüzden.

Medine de Muhammed'in mekanı,
Orda birleştirir, cananla canı,
Bir koku aldık ki emsali hani,
Dostun himmetine kandım bu yüzden.

Hacı oldum sanıp öğünüp durdum,
Parama güvenip mazluma vurdum,
Gıybette, riyada dostları yordum,
Herkes bana dudak büktü bu yüzden.

Sakal koyup arkasına saklandım,
Sakalımı öne sürüp aklandım,
Ariflerce incelenip yoklandım,
El-âleme rezil oldum bu yüzden.

Emiroğlu sen nefsini bilseydin,
Gayret edip yaşar iken ölseydin,
İnsanlara bir teselli olsaydın,
Sızlanman da olmaz idi bu yüzden.
15-12-2001 saat 01’15