Sensizliği içme gömdüm
Yoksun sen artık!
Sessizlikte solup gittin,
Mevsimlik açan çiçekler gibisin
Açıp soldun günbatımında
Yanan ateşin külü misali,
Savruldun dört bir yana.
Yokluğunda sendelenmez bu yürek!
Sensizlik cehennem değil bana,
Acılar cennetimdir.
Buğulu penceremden bakarken dünyama
Böylesine canım yanmalı mıydı usulca…
Hayır! ! ! Buna izin vermez deli gönlüm!
Seni sensiz yaşamayı da bilir bu yürek!
Kayıt Tarihi : 11.8.2013 12:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutlarım.
TÜM YORUMLAR (1)