Mıh mı çaktın da yüreğin kıpramaz
Dere olurda bana dolaşmaz
Aşkı viran gönül eyledi seni
Özlemlere doydu sana doymadı
Kara trenlerin dumanı bitmez
Sevgi yüreği eler, eler de gitmez
Dünden seni sora, sora yoruldum
Bu yüreği kandırmaktan sıkıldım
Hâlbuki sevmiştim seni yar deyip
Gönlümü açmıştım gelen kul deyip
İçlerimi yaktın gittin kül edip
Özlemlere doydu sana doymadı
Kilidi kayıp oldu bu yüreğin
Her gelene elveda çekti gitti
Yüzlerim deki çizgiler belirdi
Bu yüreği kandırmaktan sıkıldım
Vakti geldi Azrail’im kapıda
Şeker verdim ayran verdim gitmiyor
Gözlerimden akan yaşım kan doldu
Vaden doldu artık o gelmez diyor
Kömüre buladın aktan bu kalbi
Özüne dönmeyi başaramıyor
Özlemlere kanmaktan yoruldu
Vaktin geldi Azrail’im hazırlan diyor
Son nefeste vermem senin adını
Veremem ki bu kalbin hesabını
Tükettiğim onca yılın hatırını
Sana değil Yaradan’a sunarım
Bu yüreği toprak ettin suladın...
Zennehar yılmaz
27.05.2012 19:08:03
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.