Bu yol... Şiiri - Reyhan Tataroğlu

Bu yol
Zamandan uzak
Güneşin, ay'ın, yıldızların
Yağmurun, karın, rüzgarın
Dağların, taşların
Bağların, bahçelerin
Çiçeklerin, böceklerin
Kurtların, kuşların
Derelerin, ırmakların
Aşkın, sevdanın
Memleketinden geçer
Bu yoldakiler...
Şeksiz, şüphesiz
Ve sessiz sessiz
Hakk'ı anar, Hakk'ı seçer

Bu yol
Zamana beş kala
Tavukların, cücüklerin
Koyunların, keçilerin
Merkeplerin, atların
Kerpiç evlerin, köy odalarının
Mütevazi camilerin
Damların, loo taşların
Tarlaların, tapanların
Tırpanların, sabanların
Kasketlilerin, takkelilerin
Şalvarlıların, tumanlıların
Sümüklü, ayakyalın çocukların
Memleketinden geçer
Bu yoldakiler...
Vuslat diker
Hasret söker

Bu yol
Zamana gebe
Doğum sancılarının
Ölen mutlulukların
Gölgesiz binaların
Acımasız makinaların
Kokmayan çiçeklerin
Ötmeyen kuşların
Dibe vuran uçuşların
Gülmeyen yüzlerin
Görmeyen gözlerin
Sevmeyen sözlerin
Olmayan sabahın
Doğmayan ayın
Adı unutulmuş sevdayın
Memleketinden geçer
Bu yoldakiler...
Diri doğar
Ölü göçer

Bu yol
Zamanı durmuş
Hizmeti kurmuş
Güneşin batmadığı
Ayın yatmadığı
Yıldızların karartmadığı
Sessizliğin hakim
Sensizliğin mahkum
Aşkın umman
Sevdanın dalga
Doğumun sahil
Ölümün kum
Varlığın zakir
Yokluğun şakir
Gönlün zengin
Ömrün fakir olduğu
Memleketten geçer
Bu yoldakiler...
Hizmet eker
Himmet biçer