Bu Yitip Giden Kaçıncı Aşktı Şiiri - Yet ...

Gecem Yarım kaldı,
Gece yarıları...
Yaralı, kırgın, öksüz duygularım,
içimde kabardı, taştı!
Sen gittin ve senin yerini
bu garip, derin yalnızlık aldı
Söylesene Ey Gece!
Bu yitip giden kaçıncı aşktı...

Oysa ne güzel başlamıştı her şey,
Düşman ülkenin dost kızı
ve komşu köyün yakışıklısı,
durgunluk sessizlik anları,
aynı anda aynı cümleyle başladığımız sözler,
ardından yine oldu diye gülümseyişimiz...

Bekleyişimiz sonra kavuşmak için özleyişimiz,
hafta sonları küçük bir kaçamak için
büyük mesafeleri gidiş gelişimiz hani,
Sevişmemiz diyorum yani, Sevgimiz
Söylesene neden değiştin?
Neden büyütüverdin birden,
onca zaman göze aldığımız gerçekleri
biz bir olunca yani revamı bu şimdi...

Biliyor musun?
Her erkek senin gibi birisini arar aslında
Orada olduğunu bilmek için bakmaz ardına,
yani hem yanında ister, hem arkasında
Hastalıkta, sağlıkta,
iyi günde, kötü günde
ölüm bizi ayırıncaya kadar...
Bu yeminle başlasın
ve hiç bitmesin ister hani
Söyle şimdi kim tutmadı yeminini?

Giden mi terk eder sence, yollayan mı?
Yoksa kalmaya gönlü olmayan mı?
Tutmak mı daha çok kırar insanı bırakmak mı?
yoksa defalarca bırakılmak mı?
Yoksa, yoksa tüm ümitlerini
yüklediğin sevgiliyi,
sahipsiz bir asi kısrak gibi
yabancı diyarlarda aramak mı?
Hangisi daha çok acıttı beni sence
Bir düşün de Söyle...

Evet acıdır hayat, acıtır hayat...
Ve Ben sana zayıf, sana ezik bir ben
Sana sahip olmayı becerememiş,
uysal başını koyacağın,
güvenli bir omuz olmaya
layık göremediğin bir ben
Hayatın mı yoksa senin mi yendiğin meçhul
kaybetmiş, yenik bir beden
benden bahsediyorum yani sevgilinden
Bir yerlerinde hayatımızın,
vazgeçtiğin bir ten
artık vazgeçtim bende senden

hatırım da kalamamış zahten hiç sende...
sabredersin sanmıştım benimle, bende
ummak saflık, olmak delilikmiş meğerse benle,
Bir daha aldanmak mı sevgiliye...
Tövbe!
Bu artık bence böyle...

(22.11.2010)
(İstanbul)