bu yıl
Şubat ayı sonuydu
ırmaklarım kurudu
rüzgarım durdu
güneşim soldu
dost kuşlar sustu
dertlerim çığ oldu
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta